Gdy odjedzie ostatni PKS… – wyrównywanie szans edukacyjnych młodzieży z małych miejscowości wiejskich, o niskim statusie materialnym i pozbawionych placówek kultury - 2007

Celem projektu jest zagospodarowanie pomieszczeń starej nieczynnej szkoły do spotkań młodzieży z Józefowic, Raczyna, Nałęczy i Nadolnik i zrealizowanie programu edukacyjno – artystycznego dla młodzieży, która po przywiezieniu jej po szkole autobusami PKS do wsi pozbawiona jest szansy na samorealizację i możliwości aktywności społeczno – kulturalnej. Zaproponowany cykl zajęć warsztatowych, prezentacji i wybranych form pracy w grupie, ma stworzyć potencjalne warunki oraz sprzyjającą atmosferę do twórczego spędzenia czasu wolnego, pobudzenia aspiracji i pracy w grupie rówieśników.

Młodzież w wieku 13 – 19 lat, mieszkająca w małych wsiach o niskim statusie materialnym. Do projektu zaprosimy przede wszystkim młodzież z rodzin bezrobotnych oraz utalentowana artystycznie i mającą aspiracje do działań na rzecz swojej miejscowości.

O godzinie 13.30 i 14.30 codziennie w dni nauki szkolnej, sprzed budynku szkolnego w Szamocinie autobusy PKS rozwożą dzieci i młodzież do domów: min. w Raczynie, Nadolnikach, Nałęczy i Józefowicach. Wsie te leżą obok siebie w niedalekiej odległości od siebie, na trasie do Chodzieży. Niby niedaleko od szosy, ale jednak ma się wrażenie, że ci młodzi ludzie znajdują się jakby w syndromie wywiezienia! Poza ich domami są pozbawieni możliwości spędzaniu wspólnie czasu po szkole. Domy w tych miejscowościach, stanowią jakby jednowieś i co charakterystyczne, leżą przeważnie po jednej stronie. Taki układ też jest sposobem na odgradzanie się od innych, nie zachęca do wzajemnego odwiedzania się. Do takich wsi wciąż trzeba powracać i powracać z ideą pracy od podstaw, pozytywistycznej pracy organicznej. Dlatego naszym projektem proponujemy zagospodarowywanie wolnego czasu, tym razem dla młodzieży, choć na pewno zawsze ciekawskie dzieciaki przyjdą na zajęcia Jest to główny cel projektu, by ukazać różnorodne pomysły na samorealizację, a zarazem bardzo proste, alternatywne do nudy po szkole i siedzeniem przed komputerem. I takie, które po naszym odjeździe, być może tym samym PKS-em, młodzi ludzie mogą i zechcą sami tworzyć. W czasie regularnych spotkań, warsztatów, prezentacji, pod okiem ludzi, ogarniętych pasją, uczestnicy nauczą się pracy w grupie, ośmielą się do twórczych działań, znajdą ciekawe miejsca, gdzie można pokazać swój spektakl, stworzyć wiejską galerie, zmontować film. Dlatego w naszej propozycji budżetu znalazły się pozycje na zakup sprzętu i pracę instruktorów. Oswajając starą i zagospodarowując starą szkołę, mogą stworzyć własne niepowtarzalne miejsce do spotkań. I niekoniecznie trzeba poddawać się marazmowi i apatii dorosłych.